12 december 2010

Gladheid, sneeuw, kerstvoorbereidingen en nog veel meer....



Stoere Sanne weer op de ski's !!
Zuid Noorwegen is op dit moment een ijsbaan. Het is hier al de hele maand december flink koud geweest, zelfs nachten met -20 en overdag waren temperaturen van -10 ook heel normaal, maar afgelopen vrijdag steeg de temperatuur tot iets boven 0 en heeft het 1 nacht geregent en sindsdien vriest het weer en zijn de wegen ijsbanen. De sneeuw is gelukkig niet weggeregent en er wordt flink gestrooid met steentjes en worden de wegen snel sneeuwvrij gemaakt, maar toch blijft het gevaarlijk. Florian genoot ervan, want elke oprit is een kleine ijsbaan en zo kon hij met z'n bilslee overal heerlijk glijden in onze straat.
Sanne en Willem-Jan zijn afgelopen zaterdag weer voor het eerst dit jaar wezen slalom skien in Siljan, hier 40 min. vandaan. Eigenlijk zouden we met z'n viertjes, maar Florian was moe en verkouden dus ben ik maar lekker thuis gebleven met hem.

Alles ademt hier in Noorwegen kerst, zo ontzettend gezellig. De huizen zijn voorzien van lichtjes, in elk huis zie je kerstverlichting langs de ramen en alles is prachtig versiert. De winkels zijn kerst, op de radio is kerst, de kinderprogramma's zijn kerst, de pakken melk zijn kerst en zelfs de gordijnen zijn kerst....heerlijk de maand december in Noorwegen !! Wij genieten mee met de noren die zo goed kerst kunnen vieren.

Florian heeft elke dag een knutseluur op de kinderopvang en komt met de mooiste werkjes thuis in de thema kerst en Sanne heeft dinsdag een kerstontbijt op school en dan is het voor haar alweer de laatste week en heeft ze kerstvakantie. WJ en ik hebben dit jaar ook 10 dagen vrij met de kerst en daar gaan we lekker van genieten.

Florian in onze straat op de slee

Van de week heb ik een gesprek gehad op de kinderopvang samen met iemand die Florian begeleid i.v.m. zijn spraakachterstand. Ze hebben opnieuw testjes bij hem gedaan en de conclusie is dat hij een jaar achterloopt. Hij begon al met een spraakachterstand in NL, toen hij 2 was begon hij iets te praten en daarna werd het natuurlijk nog lastiger voor hem, want toen ging hij met 2,5 naar de noorse kinderopvang en moest hij er opeens ook noors bij leren. Eigenlijk moet hij na de zomer na de gewone school, die begint hier als je 6 wordt en in 2011 wordt hij 6. Gelukkig mag hij 1 jaartje extra op de kinderopvang blijven, daar krijgt hij 6 uur extra begeleiding voor zijn taalachterstand en mag hij nog lekker even kleuteren....daar zijn we wel blij mee.

Vorige week zondag zijn we naar een prachtig kerst concert op Brunstad geweest, de muziek was prachtig, echt genoten van ons avondje uit !! Via de link een korte impressie van de fantastische avond;                  klik op deze tekst: kerstconcert op Brunstad

Julekonsert op Brunstad

Deze week begon Florian in 1x over Nederland te praten, daar wonen opa en oma he mama, ja dat klopt zei ik, ja maar die ene opa is heel erg ziek en die woont er eigenlijk dan niet meer en dan is oma heel erg verdrietig. Ja, dat klopt zei ik, we hebben het er eigenlijk niet heel erg over gehad met Florian, wel dat opa ziek was en nu niet meer bij oma woont maar in de hemel is, maar toen we dat 1x hadden verteld hoorden we hem er niet meer over en we vroegen ons ook af in hoeverre dat doordringt bij een kind van 4. Maar toch krijgen ze soms meer mee dan je denkt. Toen zei hij dat hij ook heel verdrietig was want nu kreeg hij geen verrassingseieren meer....ah dan breekt je hart toch, ongelooflijk dat hij daar in 1x weer opkomt, het is toch een jaar geleden dat we met hem in NL waren bij opa en dat hij dat altijd van opa kreeg, nu moest ik het maar voor hem kopen en dat gaan we de komende week dan gezellig doen samen, een verrassingsei van opa !!

Het is ook niet te beschrijven hoe erg het gemis is van mijn vader, dat kun je je van te voren niet bedenken en dat kunnen anderen je ook niet uitleggen, maar ik moet zeggen dat het verschrikkelijk is. Elke keer kom je in een nieuwe fase van het verwerken en het valt echt niet mee. Zaterdag was ik Sanne's ontplofte slaapkamer aan het opruimen, afstoffen en stofzuigen en terwijl ik ermee bezig was stroomden de tranen over mijn wangen, dat kamertje heeft mijn vader samen met Sanne uitgezocht bij de Ikea, alle meubels en samen hebben ze het zo ingericht en dan overvalt het gemis je toch weer zo en zo zijn er zoveel momenten dat het echt verschrikkelijk is om hem te moeten missen, we hadden zo graag nog een jaar of 20 van hem willen genieten, zo'n leuke, lieve en gezellige vader !!

Gelukkig heb ik een lief zusje Denise die ik vaak kan bellen en we kunnen er samen goed over praten, ze brengt af en toe een bloemetje naar z'n graf en dan ga ik in gedachten met haar mee en we hebben wel veel aan elkaar in deze moeilijke tijd, dat is wel super en verder denk ik dat de pijn op een gegeven moment over gaat in mooie herinneringen....maar dat kost gewoon tijd.

Je kunt ook niet alleen maar verdrietig zijn, dat zijn momenten in de week en verder gaat het leven hier ook gewoon door en geniet ik nog steeds enorm van ons leven in Noorwegen, van WJ en van Sanne en Florian, verdriet en plezier gaan toch samen, hoe raar het ook is......het is weer zondagavond, het weekend is weer voorbij gevlogen, op naar een leuke week weer op ons werk, school en op de kinderopvang !!! Tot blogs....Gina