09 oktober 2010

Begravenis en ons leven weer in Noorwegen

Laatse foto van ons 7, mei 2010

Dat is weer lang geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt. Ik was het een beetje aan het uitstellen, want ik wilde graag over de begravenis nog wat schrijven, maar aan de andere kant is het ook moeilijk om het zomaar hier te typen...beetje dubbel. Je wordt bij dat soort acties weer zo geconfronteerd met de harde waarheid dat mijn vader niet meer leeft, en daar zie ik dan toch tegen op!! Maar aan de andere kant is het ook fijn om het over hem te hebben.

Na een lange reis, (we vertrokken 's ochtends half 7 en kwamen 's avond half 11aan) kwamen we aan in Apeldoorn waar mijn moeder ons stond op te wachten. Een emotioneel weerzien was dat !! De volgende dag was gelijk de condoleance al en stond ik daar met mijn familie en dacht echt, wat moet ik hier...het wilde nog niet echt tot mij doordringen dat hij echt was overleden, heel vreemd en heel naar. Dat komt natuurlijk ook omdat ik in Noorwegen woon en ik er de laatste 2 weken niet bij ben geweest. Er kwam ook geen einde aan de rij met mensen die ons wilden condoleren en dat was tegelijkertijd ook zo indrukwekkend om mee te maken hoeveel mensen er waren die ook zo verdrietig waren dat mijn vader was overleden, collega's, verre familie, familie, vrienden, kenissen, buren enz.

Dinsdagochtend op de Kadijk

De dinsdag erna zou de begravenis zijn. En je beseft je van te voren niet hoeveel er geregeld moet worden voor een begravenis. Gelukkig had mijn vader erg veel op papier gezet, dat scheelde voor ons enorm met keuzes maken en mijn broer Willem had samen met Jan vd Linden, een goede vriend van mijn vader al heel veel voorbereidend werk gedaan. Het was fijn om de zondag en maandag bij mijn moeder in huis te wonen en veel met haar te kunnen praten en daar kwamen mijn andere broer en zussen ook veel. Samen hebben we maandagavond afscheid genomen bij het uitvaartcentrum waar mijn vader lag en dat was hartverscheurend en heel indrukwekkend. Alle 45 bloemstukken lagen bij hem en we hebben alle linten met mooie teksten samen gelezen, samen gehuild, waxinelichtjes aangestoken en samen afscheid genomen. Dat was zwaar, heel zwaar, heel indrukwekkend en eigenlijk onbeschrijvelijk.
Erehaag op de begraafplaats
Gelukkig heeft Sanne een gezellige week gehad, we wilden ook niet dat zij de hele tijd bij mijn moeder in huis rondliep en alles mee kreeg  van alle overleg en alles wat wij elkaar te vertellen hadden als volwassenen en dat ze al ons verdriet mee zou maken. Ze kon een paar dagen bij Laurie, haar nichtje logeren en ze is een dag naar haar vriendinnetje Nathalie geweest die toevallig haar verjaardagsfeestje vierde die middag en zo heeft ze alleen de begravenis zelf meegemaakt. Daar was ze zo verdrietig en heeft ze zo lopen huilen, heel moeilijk om te zien en moeilijk ook om haar te trootsen, want haar lieve opa, waar ze zooo gek mee was en die ook zoo gek op haar was waren we aan het begraven en dat is voor een kind natuurlijk niet te bevatten. Hij heeft ook zoveel voor haar betekend en zoveel vertrouwen gewonnen bij haar en hij heeft al die 10 jaar zo goed voor haar gezorgd, ongelofelijk !! Dat heeft hij natuurlijk ook voor Florian gedaan, maar hij is te klein om alles te snappen en hij huppelde gezellig met ons mee over de begraafplaats om alle mooie bloemen voor opa naar het graf te brengen.
Op de begraafplaats

De begravenis was indrukwekkend !! Het was een stormachtige dag, het regende en waaide....de dag begon op de Kadijk, zijn lievelingsplek en het was mooi dat we daar de begravenis konden beginnen ipv in een uitvaartcentrum. We hoorden mooie toespraken van Hermen en Jan, de 2 goede vrienden van mijn vader en van Jan Hein Staal en ook hebben Willem en Denise mijn broer en zusje daar wat gezegd. Heel indrukwekkend ook om te horen wat mijn vader voor hun 2 heeft betekend !! In de zaal waren rond de 400 man aanwezig.

Daarna vertrokken we in stoet naar de begraafplaats. Daar stonden alle mensen als een erehaag op een rij en mochten wij, als familie en de kist met de dragers door de erehaag heen, en dat was ook heel indrukwekkend. We waren erg verdrietig op de begraafplaats zelf, daar hoorden we nog wat mooie woorden van verschilldende mensen, oa van mijn oom HJ Floor en dat was ook goed om te horen.
De dag erna scheen het zonnetje weer en zijn we nog even naar het graf geweest.

Daarna zijn we naar het huis van mijn moeder gegaan om daar wat te eten samen. 's Avonds hadden we nog een herinneringsbijeenkomst voor hem op de Kadijk. Daar waren ook rond de 500 mensen aanwezig en deze avond vond het ook heel bijzonder. Deze avond is meer georganiseerd vanuit de christelijke gemeente waar mijn ouders en waar ook ik bij zit en het was een soort eredienst ter nagedachtenis aan hem. Die avond hadden wij als kinderen en mijn moeder alle ruimte om te spreken over mijn vader. Willem en Denise hadden dit overdag gedaan en zo konden Johanna, Lianne en ik en mijn moeder dit 's avonds doen. We hadden allemaal een lang stuk op papier gezet en het was zo ontroerend om mijn zusjes en mijn moeder daar te horen over alle goede dingen die ze meegemaakt hadden met hem.

Ook hoorden we daar wat hij betekend heeft voor veel andere mensen, heel indrukwekkend hoe mijn vader hier op aarde heeft geleefd en hoe hij zijn geld, tijd en energie heeft gebruikt om het anderen naar hun zin te maken. Wij als kinderen vertelden o.a. dat wij door hem als prinsesjes zijn behandeld. Hij bracht ons altijd overal naar toe en vroeg dan ook gelijk, hoe laat zal ik je weer halen ipv de zeggen dat een andere vader misschien ons wel terug kan brengen, toen ik 18 was en een autootje kreeg zorgde hij dat hij warm was en alle ijs eraf gekrabt was in de winter voordat ik naar school of naar mijn werk ging. Hij bracht mijn moeder thee op bed toen Denise werd geboren en vanaf die dag heeft hij elke dag ons elke ochtend wakker gemaakt met een kopje thee totdat we uit huis gingen. We vertelden hem altijd al onze "geheimen" op wie we verliefd waren enz, wat we mee hadden gemaakt. Eigenlijk konden we alles delen met hem en was hij onuitputtelijk in het bedenken van dingen die leuk waren voor ons. Een hele lieve, goede, gezellige, gulle vader !! Een betere kan ik mij niet voorstellen !!
Mijn vader en ik.....34 jaar geleden, 1 van de 1000 mooie herinneringen en foto's.

Nu zijn we weer terug in Noorwegen en kunnen we leven met de prachtige herinneringen aan hem. Ik heb veel contact met mijn broer en zusjes en met mijn moeder en het gaat goed met iedereen. Het klinkt gek maar bij ons allemaal overheerst nu een klein beetje de opluchting, omdat de laatste weken die hij leefde zo heftig waren, hij heeft zoveel pijn gehad en het was zo naar en zo hartverscheurend om hem pijn te zien lijden en hem zo op een bed te zien liggen, die actieve man die hij altijd is geweest, zo snel veranderd in een zieke man die niets meer kan. Zo langzamerhand gaat die opluchting over in het gemis en begin ik foto's terug te zoeken waar hij op staat en denk ik veel terug aan alle mooie dingen die ik samen met hem beleefd heb in mijn leven. Hij blijft mijn grote voorbeeld, mijn held !! En ik zal hem ongelofelijk gaan missen in de periode die nu gaat komen en ik zal blijven terugdenken aan een lieve vader die ik 35 jaar lang heb gehad !!!
mijn lieve ouders, zomer 2009